Ułatwienia dostępu

Uniwersytet Ekonomiczny

1950 - 1974

Wyższa Szkoła Ekonomiczna

W pierwszym roku po zakończeniu wojny w Akademii nauki pobiera 1229 słuchaczy. W 1950 roku uczelnia zostaje upaństwowiona. Wówczas władze państwowe powołują rektora – prof. Stefana Grzybowskiego – który staje na czele Wyższej Szkoły Ekonomicznej. Pod tą nazwą uczelnia funkcjonuje przez kolejne dwadzieścia cztery lata. WSE podzielona zostaje na trzy wydziały: planowania przemysłu, handlowy i finansowy. Kształcenie w duchu ideologii marksistowskiej i – wywiedzionej z niej ekonomii – wpływa na naukowy regres placówki, który trwa ponad dekadę.

 

 

Od 1952 roku siedzibą szkoły staje się dawny gmach schroniska dla chłopców fundacji księcia Lubomirskiego, znajdujący się przy ul. Rakowickiej 27.

 

 

W 1953 roku Wyższa Szkoła Ekonomiczna rozszerza ofertę, wprowadzając jednolite, czteroletnie studia, które kończą się nadaniem tytułu magistra. W roku 1959 Szkoła uzyskuje prawo do nadawania stopnia doktora, uruchamia również pierwszy ośrodek zamiejscowy w Lublinie.

 

 

Od 1961 roku Uczelnia może nadawać stopień naukowy docenta oraz przeprowadzać habilitacje. Pierwsze studia doktoranckie zostają uruchomione w 1962 roku.

Akademia Ekonomiczna

1974 - 2007

Akademia Ekonomiczna

W 1974 roku ponownie zmienia się nazwa Uczelni – tym razem występuje pod szyldem Akademii Ekonomicznej. W 1975 oku. obchodzi swoje 50-lecie – z tej okazji przyjmuje oficjalne barwy, pieczętuje się również własnym herbem. W tym roku Uczelnia podpisuje także – trwające najdłużej w jej historii – międzynarodowe porozumienie z amerykańskim uniwersytetem Grand Valley.

 

 

Rok 1975 to również data nadania pierwszego tytułu doktora honoris causa, wyróżniając nim prof. Mieczysława Mysonę, wybitnego towaroznawcę i rektora WSE.

 

 

Lata 80. to początek idei samorządności, której przejawy pojawiają się również na Kampusie przy Rakowickiej 27. W 1981 roku władze Uczelni po raz pierwszy zostają wybrane przez delegatów społeczności akademickiej. Akademia rozrasta się i reorganizuje. W 1992 roku powstają wydziały Ekonomii, Zarządzania i – funkcjonujący na prawach wydziału – najlepszy w kraju Instytut Towaroznawstwa. Od 1995 roku studenci mogą korzystać ze zbiorów bibliotecznych, zgromadzonych już w nowym budynku.

 

 

Bardzo ważnym wydarzeniem w historii Uczelni jest wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II. Papież odwiedza Kampus w czerwcu 1999 roku, a jego wizyta zbiega się z początkiem obchodów jubileuszu 75-lecia Uczelni.

 

 

W 2002 roku powstaje Wydział Finansów, zmienia się nazwa Wydziału Ekonomii, do której dołączają Stosunki Międzynarodowe. Poszerzanie oferty dydaktycznej przejawia się m.in. w uruchomieniu studiów MBA, które obecnie znajdują się w gronie najbardziej prestiżowych kierunków w Polsce.

 

 

Infrastruktura placówki naukowo-dydaktycznej stale się powiększa – w 2000 roku do użytku zostaje oddany Pawilon sportowy, a w roku 2004 Pawilon F.

Wyższa Szkoła Ekonomiczna

1950 - 1974

Wyższa Szkoła Ekonomiczna

W pierwszym roku po zakończeniu wojny w Akademii nauki pobiera 1229 słuchaczy. W 1950 roku uczelnia zostaje upaństwowiona. Wówczas władze państwowe powołują rektora – prof. Stefana Grzybowskiego – który staje na czele Wyższej Szkoły Ekonomicznej. Pod tą nazwą uczelnia funkcjonuje przez kolejne dwadzieścia cztery lata. WSE podzielona zostaje na trzy wydziały: planowania przemysłu, handlowy i finansowy. Kształcenie w duchu ideologii marksistowskiej i – wywiedzionej z niej ekonomii – wpływa na naukowy regres placówki, który trwa ponad dekadę.

 

 

Od 1952 roku siedzibą szkoły staje się dawny gmach schroniska dla chłopców fundacji księcia Lubomirskiego, znajdujący się przy ul. Rakowickiej 27.

 

 

W 1953 roku Wyższa Szkoła Ekonomiczna rozszerza ofertę, wprowadzając jednolite, czteroletnie studia, które kończą się nadaniem tytułu magistra. W roku 1959 Szkoła uzyskuje prawo do nadawania stopnia doktora, uruchamia również pierwszy ośrodek zamiejscowy w Lublinie.

 

 

Od 1961 roku Uczelnia może nadawać stopień naukowy docenta oraz przeprowadzać habilitacje. Pierwsze studia doktoranckie zostają uruchomione w 1962 roku.

Wyższe Studium Handlowe

1925 - 1938

Wyższe Studium Handlowe

Wyższe Studium Handlowe, pierwsze wcielenie dzisiejszego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, powstało z inicjatywy Arnolda Bollanda – docenta Uniwersytetu Jagiellońskiego i Politechniki Lwowskiej. Ten wybitny chemik i ceniony towaroznawca do współpracy w projekcie założenia prywatnej szkoły kupieckiej, zaprosił prof. Albina Żabińskiego – ekonomistę i prawnika.

Według słów Założyciela, stworzenie nowej placówki miało „dać społeczeństwu komercjalistów o maksymalnej, solidnej wiedzy zawodowej, którzy by umieli być nie tylko czołowymi wykonawcami, lecz zarazem także samodzielnymi umysłowościami i pionierami idei gospodarczych”.

Słowa te pojawiły się w przemówieniu inaugurującym pierwszy rok działalności Wyższego Studium Handlowego w Krakowie, które Arnold Bolland wygłosił 1 października 1925 roku.

W pierwszym roku akademickim w nowej szkole studia rozpoczęło 222 studentów. Siedzibą nowej szkoły była stylowa kamienica u zbiegu ulic Kapucyńskiej i Podwala, projektu Jana Zawiejskiego, w której wcześniej mieściła się szkoła średnia o profilu handlowym.

Studia trwały cztery lata, z czego ostatni – tzw. rok pracy badawczej – poświęcony był przygotowaniu pracy dyplomowej. Placówka była co prawda szkołą wyższą, ale nie miała wówczas przywileju nadawania stopni ani tytułów naukowych. Studium stanowiło solidną szkołę, kształcącą „młodych komercjonalistów”, pochodzących z całej II Rzeczypospolitej oraz z zagranicy – studiowało tu nawet kilku Polaków z Chin.

W 1927 roku Studium przeniesiono do nowo wybudowanego budynku przy ul. Sienkiewicza 4. Infrastruktura WSH w roku 1931 powiększyła się o kolejny gmach, sąsiadujący z nową siedzibą. Poza salami wykładowymi budynek posiadał również laboratoria towaroznawcze.

Akademia handlowa

1938 - 1950

Akademia Handlowa

Założyciele WSH dążą do stworzenia szkoły wyższej z pełnią praw akademickich. W tym celu zmieniony zostaje status oraz nazwa placówki. Ustawa z 1937 roku zalicza Wyższe Studium Handlowe w poczet szkół akademickich – od tego roku WSH znane jako Akademia Handlowa. Inauguracja Akademii dokonuje się 1 września 1938 roku.

 

 

Na czele szkoły stoi Rektor. Jako pierwszy tę funkcję obejmuje dotychczasowy szef WSH oraz założyciel placówki, prof. Arnold Bolland. Niemal od początku istnienia Akademii rozpoczynają się starania o możliwość nadawania absolwentom tytułu magistra.

 

 

Wybuch wojny i niemiecka napaść na Polskę przerywają działalność uczelni. Wobec aktów terroru stosowanych przez okupanta, z których najpotworniejszą jest skierowana przeciw profesorom uniwersyteckim Sonderaktion Krakau, nauka musi zejść do konspiracji. Nauczanie kontynuowane jest w ramach tajnych kompletów. Działalność Akademii wznowiona zostaje w dniu kapitulacji III Rzeszy, 8 maja 1945 roku.

prof. Arnold Bolland

Współzałożyciel i pierwszy rektor od 1938 r. Wielki wizjoner, którego celem było stworzenie bezpiecznej przestrzeni, w jakiej studenci – zainspirowani przez kadrę profesorską – będą mogli się rozwijać i przygotować do twórczej działalności na rzecz społeczeństwa i państwa. Jako jeden z krakowskich profesorów, 6 listopada 1939 r. stał się ofiarą Sonderaktion Krakau.
Arnold Bolland urodził się 30 grudnia 1881 r. w Krakowie. Ukończył studia na Politechnikach Wiedeńskiej i Lwowskiej. Z tą drugą związał się na dłużej, uzyskując w roku 1919 tytuł doktora habilitowanego. Był również docentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesorem Akademii Handlowej w Krakowie oraz twórcą i dyrektorem Instytutu  Towaroznawczego. Wykładał też przed 1925 r. w Akademii Handlowej – szkole średniej,  przy ul. Kapucyńskiej 2 w Krakowie.

Arnold Bolland na Uczelni

W roku 1925 zrealizował swoje naukowe marzenie, tworząc Wyższe Studium Handlowe w Krakowie, którego został dyrektorem. W roku  1938 przeistoczyło się ono w Akademię Handlową w Krakowie, której prof. Bolland stał się pierwszym rektorem. W roku tym został też profesorem. Z funkcji rektora  zrezygnował już rok później, ze względu na zły stan zdrowia. 

Zapożyczona przez niego od rzymskiego poety Wergiliusz maksyma Rerum cognoscere causas et valorem („Poznać przyczyny i istotę rzeczy”) ponownie od 1994 r. jest misją dzisiejszego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.

Arnold Bolland został aresztowany 6 listopada 1939 r. w ramach Sonderaktion Krakau i do początku 1940 r. był więźniem obozu Oranienburg-Sachsenhausen. Zmarł w Krakowie 5 września 1940 r.

 

prof. Albin Żabiński

Współzałożyciel i drugi rektor Uczelni – prawnik i ekonomista, aresztowany 6 listopada 1939 r. w Sonderaktion Krakau. Uwolniony – kierował tajnym nauczaniem. Wznowił działalność Uczelni w 1945 r.
Albin Żabiński urodził się 19 września 1883 r. w Głębowicach. Ukończył  Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiował też równolegle w Wiedeńskiej Akademii Handlowej, a także na Wydziale Handlowym Wyższej Szkoły Technicznej w Pradze.  Wykładał też przed 1925 r. w Akademii Handlowej przy ul. Kapucyńskiej 2 w Krakowie.  Był współtwórcą Wyższego Studium Handlowego w Krakowie i profesorem w tej uczelni.

Albin Żabiński na Uczelni

Jako współtwórca Wyższego Studium Handlowego w 1925 r. został jego zastępcą dyrektora   i profesorem. Od 1938 r., po przekształceniu WSH w Akademię Handlową, został zastępcą rektora, oraz profesorem zwyczajnym – decyzją ministra na wniosek Rady Profesorów AH.

W latach 1925 – 1950 kierował Katedrą Księgowości WSH/AH. Od wiosny 1939 do 1946 r. pełnił funkcję rektora Uczelni. Po opuszczeniu obozu w 1940 r. kierował w niej tajnym nauczaniem. Wiosną 1945 r. wznowił działalność Uczelni.

Po upaństwowieniu Uczelni w 1950 r. i jej przekształceniu w Wyższą Szkołę Ekonomiczną został odsunięty od prowadzenia wykładów, a w 1951 r. pozbawiony stanowiska profesora.
Z Uczelnią był formalnie związany do 1959 r. Zmarł w Krakowie 27 września 1959 r.