Ułatwienia dostępu

Film promocyjny

Uniwersytet Ekonomiczny

1950 - 1974

Wyższa Szkoła Ekonomiczna

W pierwszym roku po zakończeniu wojny w Akademii nauki pobiera 1229 słuchaczy. W 1950 roku uczelnia zostaje upaństwowiona. Wówczas władze państwowe powołują rektora – prof. Stefana Grzybowskiego – który staje na czele Wyższej Szkoły Ekonomicznej. Pod tą nazwą uczelnia funkcjonuje przez kolejne dwadzieścia cztery lata. WSE podzielona zostaje na trzy wydziały: planowania przemysłu, handlowy i finansowy. Kształcenie w duchu ideologii marksistowskiej i – wywiedzionej z niej ekonomii – wpływa na naukowy regres placówki, który trwa ponad dekadę.

 

 

Od 1952 roku siedzibą szkoły staje się dawny gmach schroniska dla chłopców fundacji księcia Lubomirskiego, znajdujący się przy ul. Rakowickiej 27.

 

 

W 1953 roku Wyższa Szkoła Ekonomiczna rozszerza ofertę, wprowadzając jednolite, czteroletnie studia, które kończą się nadaniem tytułu magistra. W roku 1959 Szkoła uzyskuje prawo do nadawania stopnia doktora, uruchamia również pierwszy ośrodek zamiejscowy w Lublinie.

 

 

Od 1961 roku Uczelnia może nadawać stopień naukowy docenta oraz przeprowadzać habilitacje. Pierwsze studia doktoranckie zostają uruchomione w 1962 roku.

Wyższa Szkoła Ekonomiczna

1950 - 1974

Wyższa Szkoła Ekonomiczna

W pierwszym roku po zakończeniu wojny w Akademii nauki pobiera 1229 słuchaczy. W 1950 roku uczelnia zostaje upaństwowiona. Wówczas władze państwowe powołują rektora – prof. Stefana Grzybowskiego – który staje na czele Wyższej Szkoły Ekonomicznej. Pod tą nazwą uczelnia funkcjonuje przez kolejne dwadzieścia cztery lata. WSE podzielona zostaje na trzy wydziały: planowania przemysłu, handlowy i finansowy. Kształcenie w duchu ideologii marksistowskiej i – wywiedzionej z niej ekonomii – wpływa na naukowy regres placówki, który trwa ponad dekadę.

 

 

Od 1952 roku siedzibą szkoły staje się dawny gmach schroniska dla chłopców fundacji księcia Lubomirskiego, znajdujący się przy ul. Rakowickiej 27.

 

 

W 1953 roku Wyższa Szkoła Ekonomiczna rozszerza ofertę, wprowadzając jednolite, czteroletnie studia, które kończą się nadaniem tytułu magistra. W roku 1959 Szkoła uzyskuje prawo do nadawania stopnia doktora, uruchamia również pierwszy ośrodek zamiejscowy w Lublinie.

 

 

Od 1961 roku Uczelnia może nadawać stopień naukowy docenta oraz przeprowadzać habilitacje. Pierwsze studia doktoranckie zostają uruchomione w 1962 roku.

Wyższe Studium Handlowe

1925 - 1938

Wyższe Studium Handlowe

Wyższe Studium Handlowe, pierwsze wcielenie dzisiejszego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, powstało z inicjatywy Arnolda Bollanda – docenta Uniwersytetu Jagiellońskiego i Politechniki Lwowskiej. Ten wybitny chemik i ceniony towaroznawca do współpracy w projekcie założenia prywatnej szkoły kupieckiej, zaprosił prof. Albina Żabińskiego – ekonomistę i prawnika.

Według słów Założyciela, stworzenie nowej placówki miało „dać społeczeństwu komercjalistów o maksymalnej, solidnej wiedzy zawodowej, którzy by umieli być nie tylko czołowymi wykonawcami, lecz zarazem także samodzielnymi umysłowościami i pionierami idei gospodarczych”.

Słowa te pojawiły się w przemówieniu inaugurującym pierwszy rok działalności Wyższego Studium Handlowego w Krakowie, które Arnold Bolland wygłosił 1 października 1925 roku.

W pierwszym roku akademickim w nowej szkole studia rozpoczęło 222 studentów. Siedzibą nowej szkoły była stylowa kamienica u zbiegu ulic Kapucyńskiej i Podwala, projektu Jana Zawiejskiego, w której wcześniej mieściła się szkoła średnia o profilu handlowym.

Studia trwały cztery lata, z czego ostatni – tzw. rok pracy badawczej – poświęcony był przygotowaniu pracy dyplomowej. Placówka była co prawda szkołą wyższą, ale nie miała wówczas przywileju nadawania stopni ani tytułów naukowych. Studium stanowiło solidną szkołę, kształcącą „młodych komercjonalistów”, pochodzących z całej II Rzeczypospolitej oraz z zagranicy – studiowało tu nawet kilku Polaków z Chin.

W 1927 roku Studium przeniesiono do nowo wybudowanego budynku przy ul. Sienkiewicza 4. Infrastruktura WSH w roku 1931 powiększyła się o kolejny gmach, sąsiadujący z nową siedzibą. Poza salami wykładowymi budynek posiadał również laboratoria towaroznawcze.